Huidige Projecten

Alle afgeronde projecten van stichting BMP

  • De Molenwijk door elkaar

    Een community project van stichting BMP en Framer Framed

    Van wie is de Molenwijk?

    Wat is de geschiedenis van de wijk?

    Wat zijn de verhalen van de mensen die er wonen?

    Welke thema’s zijn belangrijk?

    Welke kunstvormen passen in deze wijk?

    Vanaf september 2020 gaat in de Amsterdam Noord het community project De Molenwijk door elkaar van start. Dit project, dat twee jaar duurt, wordt gedragen door een kerngroep van (jonge) vrouwen. Een deel woont al lang in deze wijk, een ander deel is er recent komen wonen.

    Een logo voor het project De Molenwijk door elkaar zal in een van de eerste bijeenomsten door de kerngroep worden ontworpen

    september 2020 tot augustus 2022
  • Ronduit ziek

    In Nederland hebben zo’n 8 miljoen mensen een chronische ziekte.[1] Dat betekent automatisch dat er ook veel ouders zijn die langdurig ziek zijn. Maar wonderlijk genoeg hoor je vrijwel nooit wat dit ziek zijn betekent voor hun rol als ouder. Ook voor kinderen die opgroeien in een gezin met een chronisch zieke ouder is de impact groot. Voor ouders en kinderen geldt dat het moeilijk is om het gesprek over de gevolgen van de ziekte te starten. Ouders worstelen met vragen als: wat vertel ik wel en niet aan mijn kinderen en op welke leeftijd doe ik dat? Wanneer belast ik mijn kinderen te veel? Voor jongeren geldt dat ze heimelijk vinden dat de ouder het gesprek moet starten of, ze weten niet precies wat ze kunnen vragen. Binnen deze gezinnen heerst een zorgzame stilte, omdat ouders en kinderen elkaar niet willen belasten. Ook buiten deze gezinnen wordt weinig gesproken, omdat het lastig is uit te leggen waar het over gaat en omdat ouders niet altijd alleen met hun ziekte bezig willen zijn. Dit zou je meer een vermijdende stilte kunnen noemen. Stichting BMP is door ouders en patiëntenorganisaties benaderd met de vraag hoe deze kringen van stilte kunnen worden doorbroken en uit te vinden hoe en aan wie ouders en jongeren hun verhaal over chronische ziekte, ouderschap en opvoeden willen vertellen. De gesprekken hierover hebben geleid tot het project Ronduit ziek dat per 1 februari 2020 in de stad Utrecht van start is gegaan.

    februari 2020
  • SEE.TELL.LISTEN

    SEE.TELL.LISTEN

    Improving Refugee’s Digital Literacy through Photovoice and Storytelling

    Portugal, Spain, Italy and Greece comprise four national experiments with responses to forced displacement. Undeniably, the two last countries have been impacted greatly by the flow of refugees coming in from both the Eastern and Central Mediterranean migration routes: in 2015 and 2016, the International Organization for Migration reports over 1,3 million arrivals in both countries. Portugal is one of the six most relevant participants in the EU Emergency Relocation Mechanism, having relocated over 1500 persons from Greece and Italy over a two-year period; Spain works as both a participant in the Emergency Relocation Mechanism and as a border country by way of its Ceuta and Melilla border zones. Each country provides this project with a different site for the observation of refugee lives in Europe; each offers us with opportunities for build capacity in refugee communities for these to take control over how they are narrated as human beings and how their lives are represented in European public spheres.

    januari 2019
  • Stromend Overvecht

    In de Utrechtse wijk Overvecht bestaat sinds oktober 2017 de Wijkacademie Stromend Overvecht. Het motto van deze Wijkacademie is: leren van elkaar. Een kerngroep van ruim 20 vrouwen komt daartoe eens in de twee weken bij elkaar in Buurtcentrum De Jager. Ze bespreken thema’s die voor hen belangrijk zijn en ontwikkelen samen met andere organisaties programma’s voor de wijk om belangrijke onderwerpen als “veilig buitenspelen” en “het bijzondere van taal” aan de orde te stellen. De kerngroep bestaat voor de ene helft uit vrouwen die recent naar Nederland zijn gevlucht en voor de andere helft uit vrouwen met een migratieachtergrond die al heel lang in Overvecht wonen.

    1. In de bijeenkomsten werken de deelnemers aan hun persoonlijke ontwikkeling en hun eigen toekomst
    2. Praten ze met elkaar over opvoeden en over de manier waarop het Nederlandse schoolsysteem en het inburgeringsbeleid werken
    3. Kijken ze naar de wijk en wat ze als moeders kunnen doen om het sociale klimaat te verbeteren
    4. Ontwikkelen ze, in samenwerking met andere oudergroepen, creatieve programma’s om andere wijkbewoners te betrekken.

    De afgelopen drie jaar is er een hechte groep ontstaan waar de deelnemers zich vrij voelen om persoonlijke verhalen te delen en dilemma’s aan anderen voor te leggen.

    januari 2018
  • Nationaal Knooppunt Oral History

    De belangstelling in Nederland voor oral history (mondelinge geschiedenis) is de afgelopen jaren flink gegroeid en neemt alleen maar toe. Oud en jong is geïnteresseerd in de verhalen van mensen die recente historische gebeurtenissen en veranderingen hebben meegemaakt. Ook de geschiedenis van dorpen, wijken en streken, verteld door de mensen die er woonden en wonen, spreekt tot de verbeelding. Maar als je als historische vereniging, migrantengroep of groepje wijkbewoners een oral history project wilt starten, is het heel lastig om uit te vinden hoe je dat het beste kan doen. Er zijn nauwelijks passende inhoudelijke en technische workshops en cursussen. Ook is onduidelijk aan welke digitale standaards je materiaal moet voldoen. Hoe kom je erachter wat er al aan verhalen over jouw onderwerp of thema verzameld is? En hoe maak je jouw verhalen geschikt voor het publiek dat je voor ogen hebt? Allemaal vragen waarop de antwoorden zeer moeilijk te vinden zijn en als je ze al vindt, is er vaak weinig samenhang. Musea, archieven, universiteiten en wetenschappelijke instituten worstelen met hetzelfde soort vragen. Waar vind je de expertise voor een goed oral history project? Hoe maak je bestaand oral history materiaal zichtbaar, toegankelijk en doorzoekbaar? Waar en hoe sla je nieuw materiaal op? Hoe breng je oral history collecties met elkaar in verband en hoe betrek je de mensen die de verhalen verteld hebben bij je publiekspresentaties?